Owczarek kaukaski to rasa psa, która została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI) i nadał kaukazowi własny wzorzec. Klasyfikacja rasy wygląda tak: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, Sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego, Numer wzorca – 328. Inne organizacje kynologiczne również
Na pewno spotkałaś się kiedyś z pojęciem seksizmu. Najczęściej kojarzy nam się z zachowaniami, które dyskryminują płeć żeńską, jednak w obecnych czasach to określenie zyskuje coraz szersze znaczenie. Czym jest seksizm? Kiedy powstał? Jak walczyć z jego przejawami? Podpowiadamy. Czym jest seksizm? Seksizm to z definicji dyskryminacja osoby lub grupy osób ze względu na płeć. Wiąże się przede wszystkim ze stereotypami, mówiącymi o tym, że jedna płeć jest lepsza lub powinna być bardziej uprzywilejowana od drugiej. Zachowania seksistowskie mogą wynikać z wyuczonego schematu myślenia, braku tolerancji i empatii, uwarunkowań kulturowych i społecznych lub ze strachu. W jaki sposób może przejawiać się seksizm? Między innymi poprzez: nierówne płace dla obu grup płciowych, na przykład mężczyzna będzie zarabiał więcej od kobiety na tym samym stanowisku, brak praw wyborczych dla jeden z płci, na przykład kobiety nie mogą głosować w wyborach państwowych, molestowanie seksualne, mobbing, wynikające z przeświadczenia, że jedna płeć jest słabsza od drugiej, nierówne prawa w walce o opiekę nad dzieckiem po rozwodzie, niemiłe żarty opierające się na stereotypach dotyczących danej płci, seksizm językowy, czyli tworzenie nazw, które dyskryminują jedną płeć. Seksizm dawniej i dziś Termin seksizm powstał w latach 60. XX wieku i jest z nami do dziś. Oznacza on nierówne traktowanie ze względu na płeć, czyli dyskryminację jednej z płci w porównaniu do drugiej. Oczywiście, dawniej seksizm skupiał się na dyskryminacji płci żeńskiej, która posiadała o wiele mniej praw niż płeć męska. Nie możemy zapomnieć, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu życie kobiet wyglądało kompletnie inaczej niż teraz. Panie miały o wiele gorszy dostęp do edukacji, co przekładało się na brak możliwości podjęcia pracy w większości ścieżek zawodowych. Dodatkowo, ich prawa wyborcze w wielu krajach były mocno ograniczone. W dawnych czasach rolą kobiet było wyjście za mąż, rodzenie dzieci i zajmowanie się domem. Nie ma w tym nic złego, jeśli jest to świadomy wybór kobiety. Niestety, często nie miały one po prostu innej opcji. Na szczęście kobiety zaczęły walczyć o zmianę takiego stanu rzeczy. Batalie o równouprawnienie trwały przez wiele lat, jednak większość z nich zakończyła się sukcesem. Seksizm wobec płci żeńskiej dalej istnieje, jednak z roku na rok jest coraz mniej akceptowany społecznie, dzięki czemu występuje coraz rzadziej. W obecnych czasach seksizm dalej w większym stopniu dotyka kobiet, jednak mężczyźni też spotykają się z dyskryminacją ze względu na płeć. Najczęściej zdarza się ona podczas walki o prawa do opieki nad dzieckiem w przypadku rozwodów. Często pociecha “z automatu” zostaje z matką, a jej kontakt z ojcem zostaje utrudniony. Mężczyźni zrzucają winę na działanie systemu prawnego w naszym kraju, który faworyzuje matkę w przywilejach rodzicielskich, i ogranicza prawa ojca do opieki nad dzieckiem. Inna sprawa, że części mężczyzn jest to na rękę, że "mają dziecko z głowy", wręcz potrafią uchylać sie od płacenia alimentów i jest to w naszym kraju plaga. Seksizm w pracy Najczęstszym przejawem seksizmu w pracy jest występowanie nierównych płac na tych samych stanowiskach dla osób różnych płci. Niestety, w dzisiejszych czasach kobiety dalej skarżą się, że zarabiają mniej niż mężczyźni, wykonując dokładnie te same obowiązki. Seksizm może być też związany z problemem z awansem (tzw. szklany sufit), a także brakiem zaufania ze strony przełożonego (tak, bo najczęściej faceta szefa, ale zdarza się, że i kobieta kobiety nie awansuje ze względu na płec!), wynikającego z poglądu, że jedna płeć jest słabsza od drugiej. Seksizm w pracy może dotyczyć każdego zawodu i sektora gospodarki. Niełatwo jest z nim walczyć, ponieważ często zdarza się, że dyskryminujący to przełożony, kierownik, dyrektor czy prezes. Osoby zajmujące wysokie stanowiska w danej firmie mogą czuć się bezpiecznie i bezkarnie, jednak musimy pamiętać, że każde zachowanie seksistowskie powinno spotkać się z odpowiednią reakcją. Zobacz także: Seksizm: jak z nim walczyć? Prawdopodobnie każda czy każdy z nas spotkał się kiedyś z dyskryminacją ze względu na płeć, na przykład w postaci zaczepiania na ulicy, niewybrednych żartów, czy nawet problemów w osiągnięciu określonych celów zawodowych, ze stricte seksistowskich przyczyn. Ekspozycja na tego typu zachowania może być niezwykle przykra i upokarzająca, a nawet prowadzić do załamania nerwowego u pokrzywdzonej osoby. Jak walczyć z seksizmem? Przede wszystkim nie przechodzić koło niego obojętnie. Każde niepożądane zachowanie seksistowskie powinno być od razu zgłaszane odpowiedniej osobie lub instytucji. Może być to przełożony, urząd pracy, a w przypadkach bardzo ciężkich nadużyć, nawet pozew sądowy. Zachowania seksistowskie nie powinny być w żadnym wypadku ignorowane lub zamiatane pod dywan, ponieważ zaniechanie podjęcia akcji i wyciągnięcia konsekwencji, będzie przyczyniać się do pogłębiania problemu. Walka z seksizmem musi opierać się również na zapobieganiu. Dzieci powinny być od najmłodszych lat wychowywane w myśl równości płciowej, empatii i szacunku do drugiego człowieka. Pociechom powinno wpajać się, że każdy człowiek jest równy, bez względu na jego płeć, a wszelkie zachowania przejawiające jakiekolwiek objawy dyskryminacji, powinny spotykać się z odpowiednią reakcją. To Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu W 2019 roku Rada Europy przyjęła pierwszą międzynarodową definicję seksizmu. Komitet Ministrów RE zdefiniował go jako każde działanie, gest, wizualna reprezentacja, wypowiedź ustna lub pisemna, praktyka lub postępowanie oparte na przekonaniu, że osoba lub grupa osób jest gorsza z powodu swojej płci, występujące w sferze publicznej lub prywatnej, online i offline, a także objawianie się historycznie nierównych relacji władzy między kobietami i mężczyznami, które prowadzi do dyskryminacji i uniemożliwia pełny rozwój kobiet w społeczeństwie. Skutki tego typu działań to między innymi: naruszenie wrodzonej godności lub praw osoby lub grupy osób, fizyczna, seksualna, psychologiczna i socjoekonomiczna krzywda lub cierpienie osoby lub grupy osób, stworzenie zastraszającego, wrogiego, upokarzającego, poniżającego lub obraźliwego środowiska, stworzenie bariery dla autonomii i pełnego przestrzegania praw człowieka lub grupy osób, podtrzymywanie i wzmacnianie stereotypów na temat płci. W opublikowanym dokumencie Komitet Ministrów RE pokazuje też relację między seksizmem a przemocą wobec kobiet i dziewcząt, podkreślając, że zachowania seksistowskie przyczyniają się do powstawania atmosfery zastraszania, strachu, dyskryminacji, wykluczenia i niepewności, która ogranicza możliwości i wolność jednej z płci. Członkowie Komitetu Ministrów Rady Europy podkreślili, że seksizm jest powszechny we wszystkich społeczeństwach i sektorach, a także wystosowali apel do państw członkowskich RE o zwiększanie świadomości społecznej na temat seksizmu, oraz szybkie reagowanie na wszelkie jego przejawy ze strony osób publicznych. W rekomendacji został zawarty prawny mechanizm do walki ze zjawiskiem seksizmu, który obejmuje działania takie jak: zmiany prawne definiujące i potępiające seksizm, wprowadzenie szeregu kar za zachowania seksistowskie oraz mowę nienawiści związaną z dyskryminacją jednej płci, różne sposoby pomocy dla ofiar zachowań seksistowskich.
Chihuahua to rasa, która żyje dość długo, bo nawet kilkanaście lat. Jest to ogromny plus, bo każdy z nas przywiązuje się do swojego pupila i chce być z nim jak najdłużej. Małe rozmiary sprawiają, że chihuahua może mieszkać nawet na niewielkim metrażu. Dodatkowo jest to pies inteligentny i dość wesoły.
Psy od dawien dawna stanowią zwierzęta, które są oddane i lojalne człowiekowi. To jego prawdziwi przyjaciele, na dobre i na złe. Jednak wiele ras psów niejedną osobę może przyprawić o zawrót głowy. Jak wybrać mądrze i jaka rasa jest odpowiednia dla ciebie? Niektóre zwierzaki wymagają specjalnych warunków, żeby być szczęśliwe. Na przykład duże psy nie powinny być trzymane w małych pomieszczeniach, na przykład w mieszkaniach w blokowiskach. Dlaczego? Ponieważ zostały zaprojektowane po to, by biegać na otwartych przestrzeniach. Zamknięcie takiego zwierzaka w domu sprawi, że stanie się on bardzo samotny, nieszczęśliwy, a może nawet zacznie unikać towarzystwa człowieka. To doprawdy straszny rezultat. Są jednak pieski, które z powodzeniem można trzymać na wielkiej przestrzeni. Przykładem jest shih tzu Radom. To piękne, wesołe, inteligentne i pełne życia psiaki. Ale ponieważ nie dorastają do ogromnych rozmiarów, mogą stać się naszymi przyjaciółmi, nawet jeśli mieszkają w bloku. To dobra wiadomość, nieprawdaż? Oczywiście nawet w takiej sytuacji trzeba przemyśleć, czy będziemy mogli poświęcać naszemu pupilowi tyle czasu i uwagi, ile on potrzebuje. Jeśli tak, jesteśmy gotowi do poszukiwań rasy, która najbardziej nam się podoba. Spróbujmy na początek określić, jaki duży ma być nasz pies i gdzie chcemy go trzymać. Czy możemy pozwolić sobie na to, żeby swobodnie biegał po ogrodzie, czy raczej zdecydowanie większość czasu będzie spędzał w domu? To rzecz jasna tylko jeden aspekt omawianej sprawy.
Pudełko z czaszkami jest płaskie, lekko zwężone do oczy i usta. Skrzynia jest proporcjonalna, głęboki ; Objętość w obszarze żeber wynosi od 40 do 43 patrz ; Pas lędźwiowy jest nieznacznie krótki czas ; Kolory Russell . Główny kolor psów jest biały, na tym tle znajdują się plamy: czarny kolor; lub brązowe odcienie.
Naukowcy z Ohio State University przeprowadzili badania, które wykazały, że obecność psów na osiedlach odstrasza potencjalnych przestępców. Co ciekawe, im więcej psów, tym szanse na kradzież zmniejszają się… Pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Wiemy to już od dawna, a udomowione czworonogi towarzyszą nam już od kilkunastu tysięcy lat. Oprócz swojej miłości, zwierzaki te mogą również być dla nas również prawdziwym ukojeniem. Badania sprzed kilku miesięcy wykazały, że obecność w towarzystwie psa nawet przez 10 minut łagodzi ból, lęk i przygnębienie. Teraz naukowcy udowodnili, że psy mogą być nie tylko dobrymi terapeutami, ale równie skutecznymi stróżami. Więcej psów oznacza mniej przestępstw, ale potrzebne jest jeszcze wzajemne zaufanie sąsiadów Uczeni z Ohio State University w amerykańskim mieście Columbus stwierdzili, że dzielnice i osiedla, w których jest więcej psów, mają niższy odsetek przestępstw takich jak kradzieże, pobicia i zabójstwa w porównaniu do obszarów, w których jest mniej czworonogów. Badacze zwracają jednak uwagę, że ważny jest również poziom zaufania w sąsiedztwie. Uczeni twierdzą, że im więcej osób wyprowadza psy w różnych porach dnia, tym bardziej naturalnie zwiększa to obecność potencjalnych świadków. Ma to zniechęcać przestępców, którzy obawiają się trafienia w ręce policji. – Właściciele czworonogów, którzy wychodzą z nimi na spacery, właściwie sami strzegą swojej okolicy. Obserwują okolicę i widzą, co się dzieje. Właśnie dlatego przestępcy unikają takich miejsc – podkreśla Nicolo Pinchak, doktorant socjologii na Ohio State University i jeden z autorów badania. Im więcej osób spaceruje po okolicy, tym mniejsze ryzyko popełnienia przestępstwa Badania zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Social Forces”. Naukowcy zebrali dane na temat ogólnego zaufania mieszkańców. Okazało się, że mieszkańcy czuli się bezpieczniej, gdy na ulicach spacerowało więcej osób. Co ważne, w dzielnicach, w których tego rodzaju odpowiedzi były najczęstsze, wskaźnik przestępstw był niższy. Tym, co najbardziej zaciekawiło badaczy, był fakt, że gdy sprawdzili liczbę psów w poszczególnych sąsiedztwach, okazywało się, że dopiero tam raporty dotyczące przestępczości były rzadkością. „Psi patrol” niewątpliwie działa jak straszak na kryminalistów. Nicolo Pinchak zauważa, że naturalne jest to, że więcej osób wychodzi na spacer, bo musi wyprowadzić swoje psy. Psy często dają do zrozumienia ludziom, że wyczuwają coś podejrzanego Uczeni podkreślają również, że psy wyraźnie alarmują, gdy dzieje się coś niepokojącego. A także gdy nie znają obcego człowieka lub nie mają do niego wystarczającego zaufania. Niektóre zaczynają zachowywać się nerwowo, a większość osobników po prostu szczeka. Prof. Pinchak podsumowuje, że połączenie wzajemnego zaufania i posiadania psów może działać równie skutecznie, jak firmy ochroniarskie. – Nasze badania to kolejny dowód na to, że psy są niezwykłymi zwierzętami i warto mieć je blisko siebie – dodaje uczony. Źródło: Social Forces. QUIZ: Rozpoznasz rasę psa po jednym zdjęciu? To wcale nie jest takie łatwe! Pytania 1 | 10 Jaka to rasa psa?
Basenji jest znany jako pies bez szczeki, ale nie oznacza to, że jest cichy. Ta inteligentna, niewielka rasa psów pochodzi z Afryki. Wysoki popęd do zdobywania oznacza, że ta rasa ma niespożyte pokłady energii. Jest najbardziej szczęśliwy, gdy tropi zapach, a energię tę można spożytkować na takie aktywności, jak sporty psie i agility.
Autor Wątek: Czy jest taka rasa kotów która NIE MRUCZY??? (Przeczytany 1945 razy) onka To może dziwny wymóg co do "wyboru" kota ale tylko takiego mogłabym mieć....ja bardzo kocham koty i chciałabym mieć kota ale niestety mój facet nie toleruje ( w baaaardzo delikatny sposób to nazywając) kotów a zwłaszcza mruczenia - co ja uwielbiam...kompromis byłby gdybym znalazła kota który nie mruczy....wiem,że to dziwne ale chciałam zapytać Zapisane myszka Niestety, Onko - wszystkie kotowate mają zdolność mruczenia... nawet te dzikie, wielkie koty - jak dziwnie by to nie brzmiało Zapisane Przyznam, że dziwnego masz faceta, niema nic bardziej uspokajającego niż mrucząca kicia na kolanach. Spraw sobie kotke, one mruczą mniej i ciszej niż kocurki. Są bardziej związane z właścicielem, takie przymilne. Zapisane Forum Zwierzaki myszka Harpia, tu się nie zgodzę... wszystkie kotki które znam są dużo mniej przytulaste niż kocurki - łącznie z moją... moja to diabełek Ale poważnie: ogólnie uważam, że to zależy indywidualnie od kota, nie od jego płci Za to zgadzam się z twierdzeniem, że facet Onki coś dziwne ma awersje Jak to motywuje??? Dlaczego mruczenie mu przeszkadza? Zapisane Może i tak jest w twoim wypadku, miałam 5 kotów 3 kotki i 2 kocury. Wszystkie kotki były bardziej przywiązane do mnie niż kocury, im tylko podboje w głowie. Ale wyjątki sie zdarzają. Onko (bez urazy) na twoim miejscu bym sobie faceta zmieniła, narazie nie pasuje mu mruczenie, a potem??? Zapisane Emilka Moj kocurek szczerze mowiac nie bardzo przylepny..ale od czasu do czasu..poprostu mial nastroje..i BARDZO ZADKO mruczal..tylko przy specjalnych okazjach np kiedy sam wskoczyl na kolana i "wbijal pazurki" w kolana. Natomiast moja kotka...jets taka kofana..lasi sie non stop gdy tylko zobaczy czlowieka zaraz biegnie zeby sie przytulic. Jej motto zyciowe brzmi "przytulaj sie ile wlezie,obojtenie jaki miesiac,dzien czy godzina" A co do mruczenia to ze non stop mruczy..wystarczy ja dotknac a ona juz Mrrrrrrrrr i to tak głośno że w drugim pokoju słychać. Jednak fakt..wszystko zależy od charakterku i upodoban kotow. Miałam kontakt też z kotami roznych plci ktore mialy zupelnie odmiennne charaktery. Zapisane myszka Zapisane onka TAK TEŻ MYŚLAŁAM,ŻE NIE MA NIE MRUCZĄCYCH KOCIKÓW albo i no z moim facetem to jest tak,że po prostu nie lubi kotów , a propo mruczenia to juz ma zryta psyche pod tym względem :? (delikatnie to nazywając...)dodatkowo miał chorobę odzwierzęcą - od kota dokładniej , który zamieszkuje z moimi rodzicami, no i troche nerwów było z tego powodu...zmiana faceta nie wchodzi w grę tak to juz jest, niestety, że trzeba iść na jakieś kompromisy w tym naszym życiu tylko tak mi przykro,że nie moge mieć kota ale tak sobie pomyślalam,że jakby był taki kot który by nie murkał jak traktorek to jakos bym tam wynegocjowała jego obecność w domu - który zamieszkuje z facetem (niestety nie lubiącym kotów )a alergie czy coś tam jeszcze zawsze możnaby jakos leczyć Zapisane monik Mój mąż też nie lubiał kotów i miał jakoby alergie na nie. Po pojawieniu się w domu naszej Daszeńki objawy "alergii" mojego męża przez parę dni były zaostrzone. Teraz nie widzi świata poza naszą kicią. Jest jego oczkiem w głowie. Nie zmienił swojego stosunku do kotów, bo obcych nadal nie lubi. Czasami można kogoś przekonać do czegoś trochę "na siłę" - w moim przypadku dało to niezłe Okazało się po paru dniach od przybycia naszej kotki, że mój mąż już nie ma alergii , poprostu z niej wyrósł. Zapisane Forum Zwierzaki Emilka Niech no mi moj maz nie bedzie chciala to mu pokaze Zapisane Siva moj chlop bardzo lubi koty, ale wlasnie ma alergie - jak czasem nocujemy u jego rodzicow kotka pakuje nam sie do lozka no i rano zawsze katar Zapisane monik Emilka napisała:Niech no mi moj maz nie bedzie chciala to mu pokaze Co mu pokażesz Emilko? Napisz, umieram z ciekawości. Zapisane kareena zapewne kota Zapisane Emilka pazury Zapisane
Jamnik, to jedyna w swoim rodzaju rasa psów myśliwskich o tak charakterystycznym wyrazie. Porównując rasy psów, nie znajdziemy drugiego tak charyzmatycznego przedstawiciela gatunku. Jeśli szukacie psa, z którym nuda będzie Wam obca, to dobrze trafiliście. Jamnik może z powodzeniem sprawdzić się jako towarzysz rodziny, pod warunkiem
Niektórzy od dziecka marzą o psie, ale marzenie mogą spełnić dopiero, gdy się usamodzielnią. Jeśli czujesz, że nadszedł odpowiedni moment, aby powiększyć rodzinę o czworonożnego towarzysza, to czas zastanowić się, jakiego psa chcesz. Podpowiadamy, jaki pies dla początkujących opiekunów będzie najlepszym wyborem! Pies dla początkujących! Golden retriever Uległy, posłuszny, łagodny i towarzyski – to cechy, dzięki którym golden ma tak licznych zwolenników. Wyjątkowa zdolność zapamiętywania i dokładność czynią z niego pojętnego ucznia, nie jest trudny do ułożenia dla osoby niedoświadczonej. Z natury wrażliwy powinien być traktowany łagodnie, ale nie można mu pozwalać na wszystko i trzeba konsekwentnie wymagać posłuszeństwa. Golden to urodzony pracoholik, wytrzymały, o niespożytej energii, trzeba mu zapewnić aktywne spacery połączone z wykonywaniem poleceń. To wspaniały pies rodzinny, przyjazny wobec dzieci, ale tak dużego i żywiołowego zwierzaka lepiej nie zostawiać sam na sam z maluszkiem. Jest tolerancyjny wobec psów i innych zwierząt domowych. Wady: obficie linieje i lubi się częstować odpadkami. Wielkość: pies duży, 51-61 cm Maść: wszystkie odcienie złotego lub kremowego Długość życia: 12-14 lat Koszty utrzymania: 200-250 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3000-4000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Springer spaniel angielski Pies tej rasy to najlepszy sposób na rozweselenie smutasa – jest nieustannie zadowolony, co okazuje i machaniem ogona, i całym ciałem. W kontaktach z ludźmi, psami i innymi zwierzętami nie wykazuje krzty agresji. Kocha rodzinę i przywiązuje się do niej bezgranicznie. Jest skoczny i bardzo ekspresyjny – zabawa z małymi dziećmi musi się odbywać pod kontrolą. Dla starszych jest świetnym kompanem. Nastawiony na współpracę z człowiekiem bez problemu nauczy się posłuszeństwa. Szybko opanuje psie sporty, takie jak agility czy frisbee. Może mieszkać wszędzie, byle zapewnić mu dużo ruchu. W domu spokojny, zwykle chodzi za człowiekiem jak cień. Lubi obserwować otoczenie, wyglądając przez okno. Niewybredny. Wady: zaliczy każdą kałużę, a nawet błotko. Wielkość: pies średni, 45-54 cm Maść: wątrobiano-biała, czarno-biała lub trójkolorowa z podpalaniami Długość życia: 12-15 lat Koszty utrzymania: 150-200 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2000-3000 zł Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Pies dla początkujących! Chin japoński Pies dla każdego: niewielki i mało wymagający, odnajdzie się w każdych warunkach, a do tego można go wszędzie z sobą zabrać. To piesek o wesołym, czasami psotnym usposobieniu, przy tym posłuszny i zrównoważony. Lubi biegać, ale nie wymaga długich spacerów. Uwielbia być głaskany i zwijać się w kłębek na kolanach, ale też na parapetach czy stole, czym przypomina kota. Przywiązuje się do jednego opiekuna i bardzo tęskni. Jest łagodny, lubi się bawić z dziećmi w każdym wieku. Inteligentny i bystry, chętny do współpracy, w mig wykonuje polecenia. Im bliższa więź z opiekunem, tym chętniej się nauczy różnych sztuczek. Sierść ma właściwości samooczyszczające. O intruzie za drzwiami powiadomi szczekaniem, ale nie należy do ujadaczy. Wada: obficie linieje. Wielkość: pies mały, 25 cm; suki są nieco mniejsze Maść: biała z czarnymi lub rudymi łatami, najlepiej symetrycznie rozmieszczonymi wokół oczu, na uszach i całym ciele Długość życia: 12-16 lat Koszty utrzymania: 50-60 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 1500-4000 zł Kraj pochodzenia: Japonia Pies dla początkujących! Pudel średni Drugie miejsce w rankingu inteligencji użytkowej przeczy opinii, że pudel, jedna z najstarszych ras, jest głupim psem. Początkujący opiekun będzie miał dużo frajdy, widząc efekty nie tylko podstawowego wychowania, ale także nauki wielu sztuczek. Potrzebna jest tylko konsekwencja, żeby czaruś nie wszedł na głowę. Miłośnik sportów znajdzie w pudlu wymarzonego kompana do uprawiania agility czy obedience. Pudel nie jest francuskim pieskiem, jeśli chodzi o żywienie. Karmi się go tak jak inne psy o podobnej wielkości i aktywności. Z natury radosny i przyjaźnie nastawiony do wszystkich, łagodny wobec pobratymców i innych zwierząt. Dodatkową zaletą pudla jest to, że nie linieje. Wady: szata wymaga czasochłonnej pielęgnacji i kosztownych wizyt u fryzjera. Wielkość: pies średni, 35- 45 cm Maść: czarna, biała, srebrna, brązowa, morelowa, czerwona Długość życia: 15 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 3500-5000 zł Kraj pochodzenia: Francja Pies dla początkujących! Boston terrier Ta żywiołowa maskotka nadaje się prawie dla każdego – prawie, bo boston będzie nieszczęśliwy u osoby spędzającej dużo czasu poza domem. Psiak tej rasy nie toleruje dłuższej samotności, może wtedy niszczyć przedmioty. Jednak opiekun nie musi mieć doświadczenia, ważne, aby był konsekwentny i poświęcał psu jak najwięcej czasu. Miłe usposobienie, chęć do zabawy i mnóstwo energii czynią z bostona wesołego kompana dla dorosłych i dla dzieci. Sprytny i inteligentny, lubi się uczyć, ale lekcje powinny być urozmaicone i niezbyt długie, bo łatwo się nudzi. Niewielki i bez problemu dostosowujący się do nowych warunków może być zabierany zarówno na krótkie wypady, jak i na dłuższe wakacje. Wady: duże gałki oczne narażone są na urazy, puszcza bąki i głośno chrapie. Wielkość: pies mały, wielkość nieokreślona Maść: pręgowana, focza, czarna z białymi znaczeniami Długość życia: 10-12 lat Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie Cena psa z rodowodem FCI: 2500-3000 zł Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
Zła wiadomość jest taka, że cząsteczki te są praktycznie wszędzie, nawet w mieszkaniach, gdzie kota i psa nigdy nie było. Mimo, że nie istnieją rasy antyalergiczne, które białek uczulających nie posiadają, możemy wybrać dla alergika rasy psów i kotów, które oddają najmniej alergenów do otoczenia.
Ratlerek to piesek w typie pinczera, najmniejszy pies domowy, ze względu na małe rozmiary polecany do mieszkań. Określany jest także jako pinczer miniaturka i to nie bez przyczyny. Ratlerek osiąga wysokość niewiele ponad 20 cm i waży około 2,5 kg – to jego waga optymalna, choć można spotkać zarówno 1,5-kilogramowe, jak i 3,5-kilogramowe ratlerki Ratlerki mają krótką lub półdługą sierść, której nie trzeba strzyc. Może ona lekko sterczeć na uszach, ogonie oraz łapkach. Sierść jest czarna lub czekoladowa, miejscami – na pyszczku – podpalana Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej Psy ratlerki – jak je pielęgnować: sierść i zęby Sierść ratlerka wymaga drobnej, niekłopotliwej pielęgnacji: wystarczy ją przeczesać raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie miękką szczotką. Nieco częściej warto czesać pinczera miniaturkę w okresie linienia. Należy też kontrolować zęby ratlerków – łatwo osadza się na nich kamień, wtedy trzeba pójść do weterynarza, żeby go usunąć. Warto zapewniać ratlerkom dobrej jakości karmę i dużo ruchu, bo mają skłonność do tycia. Ratlerek – jak obcinać pazury? Uwagę poświęcamy również pazurom. Jeśli ścierają się same, nie trzeba ich specjalnie pielęgnować. Ale jeżeli tak się nie dzieje, należy je przycinać, uważając, by nie naruszyć części żywej pazurka, czyli jego macierzy. O wskazówki, jak obciąć ratlerkowi pazurki, można poprosić weterynarza. Na rynku znajdziemy też profesjonalne obcinaczki z czujnikiem części żywej, które mają zapobiec zranieniu psa. Obcinanie pazurków jest konieczne, bo zbyt długi pazur może się złamać i sprawić zwierzęciu ból. Długi pazur należy przycinać etapami, żeby nie naruszyć macierzy. Wraz ze skracaniem pazurka będzie się ona cofać. Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Pinczer miniaturka – mały pies, wielki charakter Ratlerki to psy odważne. Głośnym ujadaniem będą bronić właściciela oraz sygnalizować, że do domu zbliża się ktoś obcy. Doskonale więc sprawdzają się jako psy stróżujące. Odwaga ratlerka może przysporzyć kłopotów. Jeśli pinczer uzna, że jego pan jest zagrożony, jest w stanie rzucić się na innego, nawet o wiele od siebie większego psa. Ratlerki są pewne siebie, żywiołowe i chętne do zabawy, ale też szybko dostosowują się do rytmu dnia ludzi, z którymi mieszkają. Nie zawsze tolerują dzieci, o czym trzeba pamiętać decydując się na ratlerka. Szkolenie ratlerka: inteligentny pies lubi trudne zabawy Ratlerki mają skłonność do dominacji – możliwe, że aby sobie poradzić z ratlerkiem, trzeba będzie pójść z nim na szkolenie. Dobra wiadomość jest taka, że psy rasy pinczer miniaturka to psy inteligentne, podatne na szkolenie. Można nawet wystawiać je w zawodach. Ratlerek jest bardzo dokładny i potrafi być posłuszny, więc świetnie poradzi sobie na wszelkich torach przeszkód, gdzie poprawność wykonania zadań zależy od współpracy z opiekunem i właściwego reagowania na jego komendy. Dla kogo taki pies jak ratlerek? Foto: Shutterstock Dla kogo taki pies jak ratlerek? Ratlerek wybiera sobie jednego właściciela. Cechą posiadacza ratlerka powinien być zdecydowany charakter. Ratlerek to pies, który lubi dominować. Pewnie brzmi to zabawnie, bo przecież mamy do czynienia z miniaturką, ale ratlerek może być uciążliwe także dla domowników, zwłaszcza jeśli pies zacznie być zazdrosny o jednego z nich. Ratlerek nie lubi samotności. Jego pan nie powinien zbyt długo przebywać poza domem. Pozostawiony sam sobie pies może zacząć zachowywać się głośno albo niszczyć rzeczy. Ratlerek – pies do mieszkania w bloku i do domu z ogrodem Psy ratlerki są dość emocjonalne i szczekliwe. Ale odpowiednio ułożone nie sprawią kłopotów w mieszkaniu w bloku. Jeśli mają do dyspozycji przydomowy ogród, to na pewno zaleta. Jednak niezależnie od przestrzeni, jaką można ratlerkowi zaoferować, warto zadbać, by pies miał odpowiednio dużą dawkę ruchu. Zabawy na świeżym powietrzu są korzystne dla zdrowia ratlerka, bo zapobiegają nadwadze. Dobrze też wpływają na jego zachowanie. Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Foto: Shutterstock Ratlerek – ile żyje i co zrobić, żeby żył jak najdłużej Ratlerek żyje średnio 12-14 lat. Żeby żył w dobrym zdrowiu jak najdłużej, należy zapewnić mu zbilansowane posiłki w małych porcjach i nie przesadzać z liczbą smakołyków – nie można dopuścić do nadwagi, bo źle wpływa na kondycję zdrowotną pinczerka, a odchudzenie go może być dość kłopotliwe. Warto dostosować też karmę do wieku ratlerka, na rynku są dostępne karmy dla psich seniorów. Marzysz o psie? Jeśli nie masz doświadczenia, te rasy omijaj z daleka! Ratlerka, tak jak każdego innego psa, należy regularnie szczepić. Przy okazji szczepień można ustalić z weterynarzem kalendarz badań profilaktycznych, które z wiekiem będą miały coraz większe znaczenie, bo pozwolą szybko wychwycić nieprawidłowości mogące być oznaką chorób. Wizyta u weterynarza jest niezbędną także wtedy, gdy zauważymy zmiany w zachowaniu ratlerka – zwiększoną nerwowość, agresję, ale także ospałość.
. 338 276 447 47 356 89 183 403
jest taka rasa psów tekst
